Tablicę upamiętniającą sanitariuszkę V Wileńskiej Brygady AK Danutę Siedzikównę „Inkę” odsłonięto w Parafii Matki Bożej Królowej Rodzin w Dziekanowie Leśnym. W uroczystości udział wziął Wicewojewoda Mazowiecki Sylwester Dąbrowski.

Na tablicy umieszczono srebrne serce, będące darem serc mieszkańców Łomianek oraz cytat z więziennego grypsu, w którym "Inka" napisała: Powiedzcie mojej Babci, że zachowałam się jak trzeba. 

Danuta Siedzikówna (ur. 3 września 1928 r.) była córką Wacława, wywiezionego przez Rosjan do łagru, zmarłego w Teheranie w 1943 r. i Eugenii, rozstrzelanej przez Niemców we wrześniu 1943 r. Mając 15 lat wstąpiła do Armii Krajowej, gdzie odbyła szkolenie medyczne. Od października 1944 r. pracowała w nadleśnictwie Hajnówka jako kancelistka. W październiku 1945 roku została aresztowana za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Po uwolnieniu z konwoju przez patrol wileńskiej AK Stanisława Wołoncieja „Konusa”, na przełomie 1945 i 1946 r. podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn. Nawiązała współpracę z ppor. Zdzisławem Badochą „Żelaznym”, dowódcą jednego ze szwadronów „Łupaszki”. Zatrzymana została w Gdańsku, gdzie miała zdobyć lekarstwa potrzebne oddziałowi „Żelaznego”. W gdańskim więzieniu karno-śledczym była zastraszana, poniżana i torturowana. Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku skazał ją na karę śmierci. Zginęła 28 sierpnia 1946 r.