W czwartek, 1 sierpnia 2019 r. mija 75 lat od wybuchu Powstania Warszawskiego, największej akcji zbrojnej w okupowanej przez Niemców Europie. Co roku uroczystości upamiętniające rocznicę powstańczego zrywu są okazją do międzypokoleniowych spotkań z powstańcami, okolicznościowych przemówień, składania wieńców i uczczenia symboliczną minutą ciszy w godzinę „W” pamięci o powstańcach.

Pierwsze wydarzenia związane z obchodami 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego rozpoczęły się już 27 lipca.

1 sierpnia, w oficjalnym dniu obchodów, dr Piotr Oleńczak, Pełnomocnik Wojewody ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Alicja Walecka, Dyrektor Biura Wojewody w imieniu Wojewody Mazowieckiego złożyli wieniec pod tablicą upamiętniającą obronę Barykady Powstańczej w Alejach Jerozolimskich. W czasie Powstania było to jedyne połączenie z dzielnicami stolicy przecinające arterię komunikacyjną okupanta. Barykady budowali i bronili żołnierze batalionów Armii Krajowej "Bełt" i "Kiliński". Obrona barykady trwała do ostatnich dni powstańczego zrywu.

O godzinie 9.00 uroczystości odbyły się pod tablicą upamiętniającą podpisanie przez pułkownika Antoniego Chruściela „Montera”, dowódcy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej rozkazu rozpoczęcia Powstania Warszawskiego. Wieńce pod tablicą umieszczoną na fasadzie dawnej siedziby Konspiracyjnej Kwatery Okręgu Warszawskiego AK przy ul. Filtrowej 68 złożyli w imieniu Wojewody Mazowieckiego Dyrektor Biura Wojewody Alicja Walecka oraz dr Piotr Oleńczak, Pełnomocnik Wojewody ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Przemówienie Jana Józefa Kasprzyka, Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przy kamienicy na ul. Filtrowej 68.

Jeszcze przed południem delegacja Wojewody Mazowieckiego wzięła udział w uroczystości zorganizowanej w Parku im. gen. Orlicz-Dreszera, w trakcie której złożyła wieńce przed Pomnikiem „Mokotów Walczący – 1944”. Następnie przedstawiciele Wojewody wzięli udział w "Marszu Mokotowa", którego trasa wiodła od ul. Puławskiej do ul. Dworkowej.

Pamięć o bohaterskim zrywie powstańców warszawskich sprzed 75 lat Wojewoda Mazowiecki Zdzisław Sipiera uczcił złożeniem kwiatów przed pomnikiem gen. Stefana Roweckiego „Grota”, zlokalizowanym u zbiegu ulic Fryderyka Chopina i Alej Ujazdowskich. Ich rozpoczęcie zainaugurowało odegranie hejnału warszawskiego.

Kolejne uroczystości odbyły się przy Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej. Wieniec przed pomnikiem złożył Wojewoda Mazowiecki Zdzisław Sipiera w towarzystwie płk. dr inż. Leonarda Kapiszewskiego, Przewodniczącego mazowieckiej Rady Kombatanckiej.

Około godziny 16.00 Wojewoda wraz z delegacją uczestniczył w uroczystościach na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Zdzisław Sipiera złożył wieńce w Kwaterze „Kryska”.

Wojewoda złożył również kwiaty przy grobie gen. Antoniego Chruściela „Montera” oraz w Kwaterze Sanitariuszek.

Wojewoda oraz dr Piotr Oleńczak, Pełnomocnik Wojewody ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych przekazali informację o planowanym remoncie Kwatery „Kryska” z funduszy Wojewody Mazowieckiego.

O godzinie 17.00 uruchomione zostały syreny alarmowe wojewódzkiego i miejskiego systemu ostrzegania mieszkańców. W tym czasie Wojewoda Mazowiecki wziął udział w uroczystości przy Pomniku Gloria Victis na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Wieczorem Wojewoda Zdzisław Sipiera, Alicja Walecka, dr Piotr Oleńczak oraz Dariusz Krupa, doradca Wojewody złożyli kwiaty przy Pomniku Matki na Cmentarzu Powstańców Warszawy na Woli oraz wzięli udział w uroczystości przy Pomniku „Polegli – Niepokonani, w trakcie której nastąpiła modlitwa międzyreligijna na Kurhanie, w którym znajdują się prochy ponad pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców stolicy, poległych w Powstaniu Warszawskim. Złożono również wieńce pod Pomnikiem. Wojewoda wraz z delegacją uczestniczyli też w uroczystej mszy św. polowej.

Powstanie Warszawskie trwało 63 dni – do 2 października 1944 roku i  było największą akcją zbrojną w okupowanej przez Niemców Europie. Do walk w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. żołnierzy podziemia. Blisko połowa z nich zginęła w walce o suwerenność Polski. Równie ogromne były straty wśród ludności cywilnej – ok 180 tys. ofiar. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal doszczętnie spalone i zburzone.